عدالت اجتماعی با کدام نگاه؟

احمدی‌نژاد، روز گذشته با شعار تحقق عدالت‌اجتماعی، برکرسی رياست‌جمهوری نشست.
عدالت و مفهوم آن که اصل سوم از اصول دموکراسی است، هميشه با پرسش به‌ترين رژيم سياسی، ارتباطی تنگاتنگ داشت. در اين ستون تنگ و حاشيه‌ای، نه نيازی برای ورود به حوزه فلسفه سياست است و نه قصد دارم مفهوم عدالت را به يک مفهوم منحصرن سياسی و يا تا سطح يک مفهوم مبهم قضايی تنزل دهم. اما ناگزيرم پرسشی را طرح کنم که عدالت اجتماعی مورد نظر رئيس‌جمهور را، بايد از کدام دريچه و نگاه تفسير کرد؟
ارتباطات و دست‌رسی مردم به رسانه‌های صوتی، تصويری و خبری، يکی از مهم‌ترين اجزای عدالت اجتماعی در عصر حاضر است. اطلاع يافتن از مسائل جهان، به يک معنا، از نان شب هم واجب‌تر است. بدون اطلاع و آگاهی، نمی‌شود با فقر و بدبختی مبارزه کرد. وقتی رئيس‌جمهور جديد ايران، تا اين لحظه کلمه‌ای درباره فيلترينگ نگفته است، جدا از اين‌که چنين شيوه برخوردی را ما ضد‌اخلاقی می‌دانيم، مع‌ذالک، او با سکوت خويش چگونه می‌تواند مدافع عدالت اجتماعی باشد؟