سخن قابل تأمل روز

باراک اوباما در اولين سخنرانی خود و در خطاب به کشورهای اسلامی گفت:
ما به دنبال راهی برای به جلو رفتن هستیم که بر مبنای منافع مشترک و احترام متقابل است. اما اگر رهبرانی در سراسر جهان که به دنبال بحران هستند و می‌خواهند ناکامی‌های جوامع خود را به گردن غرب بیاندازند، بدانند که مردم‌شان در مورد آن‌ها بر مبنای آن‌چه بنا کرده‌اند قضاوت خواهند کرد، نه بر اساس آن‌چه از میان برده‌اند.

اعتراض!

عالى جناب ناوانتيم پيلى (Navanethem Pillay)
كميسر عالى حقوق بشر ملل متحد

با درد و اندوه فراوان آگاه شده‌ايم كه ماموران جمهورى اسلامى در فاصله‌ى ٢٠ تا ٢٧ دى ماه ١٣٨٧ گورهاى فردى و جمعى گلزار «خاوران» را ويران ساخته‌اند و سپس با ريختن خاك نرم درسطح زمينِ صاف گشته، به درخت كارى در اين تنها گورستان شناخته‌‌شده جان‌باختگان كشتار بزرگ تابستان١٣٦٧ و نيز ديگرانديشانى كه پيش از آن تاريخ به دست آمران و عاملان جمهورى اسلامى كشته‌شده‌اند، برآمده‌اند.
ما از شما مى‌خواهيم كه با استفاده از كليه‌ى اختيارات و امكان‌تان از ويرانى و نابودى اين گورستان كه سند جنايتى بزرگ است و نماد حافظه‌ى تاريخی مردم ایران، به فوريت پيشگيرى كنيد.
با احترام ....

پ.ن: موافقان به اعتراض می‌توانند با مراجع به سايت «بيداران»، متن انگليسی اعتراض و آدرس خانم «ناوانتيم پيلی» را در آن‌جا يادداشت کنند.

مقايسه!

دانشگاه «کمبريج» بمناسبت هشت‌صدمين (800) سال‌روز تولدش، در تدارک برگزاری جشن بزرگی است.
عمر دانشگاه در ايران هشتاد سال است. يعنی يک/دهم عمر دانشگاه کمبريج! اما به‌رغم وجود چنين عمر کوتاهی، در سی سال گذشته، دولت‌مردان اسلامی با بستن درهای دانشگاه و گذراندن دانش‌جو از فيلترينگی به‌نام انقلاب فرهنگی؛ با محدودکردن پذيرش از طريق کنکور، اختصاص و افزودن بندی به‌نام سهميه‌بندی نهادهای ويژه‌؛ با دخالت‌های نابه‌جا و تهاجم‌های مکرر و به‌تبع آن دستگيری و فراری دادن دانشجو؛ دانشگاه ايران به «دادش‌گاه»، يعنی مکانی برای تجمع برادران رانتی تنزل مقام يافته است.
آيا به‌نظر شما چنين کاری، کار انگليسی‌ها است؟

از زاويه‌ای ديگر

ملت‌ها و دولت‌هايی که با ديدن يک قطره خون بينی، ناگهان عقل را تعطيل می‌کنند و به مرخصی می‌فرستند؛ صرف نظر از توجيهات رنگارنگی که ارائه می‌دهند از دو حال خارج نيست:
۱ـ بخشی منافع و گروهی مستمری و رانت‌شان وابسته به وجود آيندهِ خونين و تداوم آن است؛
۲ـ مآبقی اگرچه نفع مادی ندارند ولی تکرار حوادث به‌گونه‌ای آن‌ها را معتاد نمود و بدون عزاداری، نمی‌توانند زندگی را بگذرانند.

سال نو ميلادی مبارک!

زمان مُهر و موم شده

چرا مسلمانان عقب ماندند و ديگران پيشرفت کردند؟
پرسشی را که 78 سال پيش (1930) عنوان کتاب «شکيب ارسلان» ژورناليست، شاعر و سياست‌مدار سوری‌ـ‌لبنانی بود؛ نه تنها هم‌چنان سئوال روز است، بل‌که امروز با شدت و اهميت بيش‌تری در جهان پرآشوب کنونی مطرح می‌شود و مورد توجه پژوهش‌گران قرار گرفته است.
دن دینر (Dan Diner) مورّخ آلمانی و متخصص در تاريخ معاصر، در کتاب «زمان مُهر و موم شده درباره رکود جهان اسلام»، از همان آغاز پرسش شکيب ارسلان را مورد توجه قرار می‌دهد و معتقد است: زمان در جهان اسلام راکد مانده است!
از نگاه دينر، در حالی‌که اديان جهان در انطباق با شرايط زمان رو به‌پيش‌اند، به‌نظر می‌رسد که جهان اسلام هم‌چنان در جهتی مخالف و رو به عقب، در حال حرکت است و اين بازگشت، نه در مقايسه با کشورهای اروپايی، بل‌که در مقايسه با کشورهای آسيای جنوب شرقی نيز هست. انگار در اين منطقه (خاورميانه) زمان از حرکت باز مانده است!