همه از اقتصاد می‌گويند

اين روزها همه ايرانيان درباره اقتصاد سخن مي‌گويند. سخن، ابتدا با اين پرسش‌های عمومی آغاز می‌شود كه «وضع اقتصادی چگونه است و چه خواهد شد؟» و سپس سيل اظهار نظرها به دنبال آن می‌آيد.
اما پاسخ‌هايی كه به اين پرسش‌ها داده می‌شود، عمدتاً ناسازگار، از هم گسيخته، ناروشن و نهايتا بدون نتيجه است؛ به همين علت همان جمعی كه پرسيده‌اند و پاسخ داده‌اند، اگر فردا يكديگر را ببينند، دوباره همان مسير پرسش و پاسخ طی می‌شود. اين شيوه پرسش و پاسخ مطلقا محدود و محصور به افراد عادی جامعه نيست؛ بلكه خواص هم به همين آفت گرفتارند. گويی همگان در تاريكی راه می‌روند و گوش‌شان پر از همهمه است. چرا چنين است؟
ادامه مطلب ...

دقيق‌ترين سخن سال

آقای خامنه‌ای در ديداری خصوصی در خطاب به مسعود ده نمکی گفت:
آقای ده نمكی، شما جنس‌تان تقريباً شبيه‌ی جنس خودِ ما است، تغييرناپذير! شما چه آن زمان كه نشريه شلمچه را چاپ می‌كرديد و يا با موتورسيكلت در خيابان‌ها ‏می‌رفتيد و چه الان كه فيلم می‌سازيد، براي من هيچ فرقی نكرده‌ايد، همان مسعود ده‌نمكی انقلابی، متعهد و هميشه آماده و چماق به دست هستيد.

ليبراليسم، محصول جانبی دموکراتيسم

لیبرالِ اروپایی رفرمیست است. طرح‌های او برای اصلاح وضعیت موجودند. در خطّه‌ی ما، دستگاه قدرت می‌تواند «کارآمد»تر شود و به این معنا «اصلاح» گردد و چون چنین شود، قدرتمندتر می‌شود. جهت چنین اصلاحی طبعاً لیبرالی نیست و این «اصلاح» آنی نیست که معمولاً از این واژه برداشت می‌شود. در اروپا، سنت لیبرالی و سنت رفرمیستی تا حد بسیاری یکی هستند. در ایران، اصلاح‌طلبی فاقد یک سنت است. اصلاح‌طلبان سلسله‌های اخیر از یک مقوله نیستند و تجربه‌هایشان به سختی به یکدیگر پیوند می‌خورند. آنان اما شکست‌های مشابهی دارند. همه‌ی آنان در جایی به تختِ سینه‌ی واقعیت دستگاه می‌خورند. واقعیتِ مصدق در مقوله‌ی رفرمیسم می‌گنجد. اسطوره‌ی او اما وارد گفتارِ انقلابی شده است، چیزی که اتفاقی نیست. لیبرال‌ها می‌بایست انقلابی باشند و انقلابیون می‌بایست لیبرال می‌شدند. در این صورت شاید شرط امکان لیبرالیسم در کشور پیدا می‌شد. لیبرالیسم خود نمی‌تواند شرایط امکان خود را ایجاد کند. در اروپا نیز معمولاً تحولات انقلابی دموکراتیک برای لیبرالیسم زمینه‌ساز شده‌اند.
ادامه مطلب

جنگ دو قبيله برسر تصاحب غار

عکس بالا گوشه‌ای از غار زيبای «چال‌نخجير» را نشان می‌دهد. چال‌نخجير يکی از ده‌ها غارهای زيبايی است که اگر کمی در باره‌اش تبليغ کنند، به احتمال زياد خيل بی‌شمار توريست‌های خارجی را به‌طرف ايران جلب خواهد کرد. اما قصه‌ی غم‌انگيز اين‌جاست که درگيری و برخورد قبيله‌ای مسئولان دو منطقه «نراق» و «دليجان» بر سر سهم‌خواهی و کسب درآمد بيش‌تر سبب شد که از سال 83 به اين‌سو، در غار را حتا به روی بازديدکنندگان داخلی بسته‌اند. و عجيب‌تر اين که، حسن عباسی نماينده مردم دليجان در مجلس شورای اسلامی بی آن‌که به اين قضيه اشاره کند، خواستار اجرای طرح‌های عمرانی و مرمتی برای افزايش زمينه‌های گردش‌گری در شهرستان‌های دليجان‌ـ‌محلات و نراق شد. باور نمی‌کنيد؟ اصل خبر را در اينجا بخوانيد!

رژيم و ايدئولوژی تبعيض

جمهوری اسلامی، شاخص‌های رابطه‌ی دولت و جامعه در ایران را تغییر نداد. با وجود این، تحول‌هایی در عصر فقیهان رخ داد که در تاریخ دولت در ایران فصلی خاص به تبیین آنها اختصاص خواهد یافت. این دستگاه
۱. در ابعاد یک حکومت تمامیت‌خواه "آدم‌سازی" کرد، بنده‌پروری کرد، رعیت خود را ایجاد نمود، جامعه را به همدستی با خود کشاند.
۲. از دورویی، چه در برخورد دولت به ملت و چه در برخورد ملت به دولت، قاعده‌ا‌ی ساخت که بدون آن دستگاه کارکرد ندارد، از جمله به این دلیل که رابطه‌ی دوپهلو متعادل‌کننده‌ی دخالت‌های تمامیت‌خواهانه است.
۳. همزمان با تقویت رابطه‌ی دولت و ملت در شکل رعیت‌پرورانه و دوپهلویش، تضاد آنها را تشدید کرد.

ادامه مطلب ...

شما هم دعا کنيد!

در شصتمين سال روز تصويب «اعلاميه جهانی حقوق بشر»، سعید مرتضوی دادستان عمومی و انقلاب تهران از برنامه برخورد با "سایت‌های الحادی، ضد دین و سایت‌های مستهجن و غیر‌اخلاقی" خبر داده و گفته که "قاطعانه" با این سایت‌ها برخورد خواهد شد.
نيازی نيست تا بر سرِ واژه مستهجن که اتفاقاً يک واژه کش‌دار و غير حقوقی است، با کسی چانه بزنيم. ولی، کم و بيش هر دانش آموزی می‌داند که مضمون برنامه و حرکت دادستان انقلاب در تقابل با آزادی بيان، از آن‌جايی که به‌هيچ‌وجه منطبق برنيازها و منطق زمانه نيست، از اساس يک تصميم و حرکت غير اخلاقی است.
دادستان انقلاب هرچند از منظر ايدئولوژيک تعمداً روز جهانی حقوق بشر و آزادی بيان را برای اعلام سياست‌های ضد بشری خود انتخاب نمود و می‌داند با اين عمل دل تعدادی از مسئولين فرادست خود را بدست خواهد آورد اما، يک نکته را نه او و نه مسئولان‌اش هنوز نفهميده‌اند که چنين تقارنی در افکار عمومی جهان، بدين معناست که روان مسئولين ما بيمار است. و خلاصه آخرين کلام، اگرچه ما به قول شما الحادی هستيم ولی می‌دانيد که ضد انسان نيستيم! برای همه‌ی شما بهبودی و سلامتی آرزومنديم!

سازندگی در ايران، يعنی مبارزه با جهل!

مصطفی محقق داماد در سخنانی در گردهمایی سراسری حزب کارگزاران بر اولویت معرفت تاکید کرد و گفت:
«اولین قدم سازندگی، بالا بردن سطح معرفت ملت است. شما می‌گویید سازندگی چه چیزی است؟ اگر از سازندگی منظور تنها ساختن ساختمان و اموری از این قبیل باشد خوب است، اما اولین قدم در سازندگی، بالا بردن سطح معرفت ملت است. با جهل مبارزه كنید. چرا نگران جهل نیستید؟ چطور می‌توانیم مدعی سازندگی باشیم، اما در كنارمان مردم از جهل بسوزند؟
باید برگرديم به 30 سال قبل و ببینیم كه [از آن زمان تا به امروز] چه‌قدر در قانون‌گرایی رشد داشتیم، نه اینكه تنها به قانونگذاری توجه كنیم. ‌ای كاش به جای این همه خدمات، دل‌نگرانی ما این بود كه همه مردم بسیج شوند تا قانونگرا شوند و به قانون احترام بگذارند؛ چرا كه اگر درك مردم بالا رود و قانون‌گرا شوند، همه چیز حل می‌شود؛ البته این امر مبتنی بر معرفت است.
برگرفته از روزنامه کارگزاران

کرم از کيست؟

مطابق يک ضرب‌المثل ايرانی تا ديروز فکر می‌کرديم «کرم از درخت است».
اما امروز آقای جعفر شجونی، عضو تشکيلات مؤتلفه، با نقب‌زدن به تاريخ و اشاره به برخی از روایت‌های تاریخی، بفهمی‌ـ‌نفهمی توضيح می‌دهد که کرم از خاتمی و کروبی است.
اميدوارم در فرايندی ديگر مردم نگويند کرم از آخوند است!

برای ايرانيان مقيم آلمان

NEUN GEDICHTE
VON NEUN
ZEITGENÖSSISCHEN
IRANISCHEN DICHTERN

Hier-

روز جهانی مبارزه با ايدز

چهل ميليون بيمار مبتلا به بيماری ايدز در جهان، رقم اندکی نيست! در ايران نيز دور تازه شيوع اين بيماری، بعد از مرحله «خون‌های آلوده» و «سرنگ‌های آلوده»، به دليل عدم آگاهی در مناسبات جنسی و عدم مسئوليت‌پذيری گروهی از بيماران، بطرز وحشتناکی در حال گسترش است.
شرم سنتی را بايد کنار نهاد و جوانان را از اين خطر آگاه نمود!