سلام و سپاس!

سلامی گرم و صميمانه به همه شما عزيزانی که با حضور پُر مهر و محبت‌تان، اين سرای خاموش و تاريک را با کامنت‌های زيبا، دل‌نشين و اميد دهنده‌تان آراستيد! سلام به همه دوستان، ياران و همکارانی که از طريق ايميل‌ها، ارسال کارت‌ها و تماس‌های تلفنی، پرتوی از اميد و شوق دوباره‌نويسی را در درونم زنده و شعله‌ور ساختيد! بی‌تعارف، شرمنده‌ام از اين‌که با تأخير پاسخ را می‌نويسم. و سپاس‌گزارم، از آن همه مهرورزی، دوست‌داشتن و عشق‌ورزيدن!
چه دُرهای درخشانی‌اند،
اين جوانان!
اين دوستان!
چون خورشيد
بآرامی طلوع می‌کنند
و تمامی وبلاگ‌شهرها را
با حضور عاشقانه خود،
گرم و روشن می‌سازند!

*ـ با پوزش از دوست اديب و ارجمندم محُسن بافکر، که ناخنکی بر شعر «حضور» او زده‌ام!