از پدرم پرسيدم که سفيدی رنگِ پرچم ما به چه معناست؟ و برچه اساسی آن را در ميانهی دو رنگ سبز و قرمز جای دادهاند؟
در پاسخ گفت:
يعنی اينکه ما ايرانيان در برابر زندگی و مرگ بیتفاوتايم؛
يعنی اينکه مهار و سرنوشت خودمان را به دست قضا و قدر سپردهايم؛
يعنی اينکه باد از هرطرف بهوزد، ما بدانسوی روی برمیگردانيم؛
يعنی اينکه ... .
بعد از مکث کوتاهی ادامه داد و گفت: پسرم! در پس رنگ پرچمهای جهان، داستانهای تاريخی مختلفی قرار گرفتهاند. آنهايی که اين رنگها را برای پرچم ما انتخاب نمودهاند، حتمن ايدههايی در سر داشتند و هدفهايی را دنبال میکردند. اما وقتی سيستم آموزشی جامعه منطبق بر هدفها، نيازها و برنامهها نيست، و ميان مردماش و دولت، فرسنگها فاصله وجود دارد؛ بديهی است که مردم بیاطلاع از همهجا، پرچم را، نه نشانه ملی-ميهنی، بل آنرا نشانی از حکومت و قدرت او میبينند.
۱۳۸۴/۰۷/۱۷
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر