مهرگان؛ يعنی مهر و مهرورزی! نماد محبت، دوستداشتن و عشقورزيدن است. کالايی که هميشه و متأسفانه در جامعه ايران، لوکس و ناياب بودند. مهرگان؛ يعنی توجه داشتن به آينده! يعنی ما بهکاريم و کودکانمان بهخورند. ولی آيا اصلن کسی را میشناسيد که دلی برای آيندهسازان ميهن داشتهباشد؛ به زندگی پُشتِ کنکوریها توجه کند؛ به جوانانِ بیکار و رانده و وامانده از همهجا، فکر کند و عشق بهورزد؟
گذشتهها بهجای خود اما امروز، در پاسداری از سنت مهرگان، ناچاريم جهت نگاهمان را تغيير دهيم. منظورم اين نيست که همهی هدفها و سنتهای موجود در جامعه را ناديده گرفته و دور بريزيم و يا نسبت به آنها بیتوجه باشيم. اما پافشاری و تعصبورزی بر روی هدفها و سنتها -هرچند هم زيبا، دوستداشتنی و ارزشمند- بهمفهوم محرومشدن و دور ماندن از فرآيندهاست.
امروز، وقتی از آئين مهرگان سخن میگوييم، توجه ما بيشتر به عصریسازی اين سنت زيباست. مفهوم واقعی مهرگان در زمانه ما، ديگر پاشيدن ساده بذر مهر در دلهای تودهها و عوام نيست. بل جمعآوری انرژی فرهيختهگان، روشنفکران، دانايان و دوستداران و علاقهمندان به فرهنگ، ادب، ترقی و پيشرفت ايران زمين است. بايد تلاش کرد که معادلهی ميان دانايی و نادانی را، برای هميشه و بهنفع نخبهگان فکری و ابزاری در جامعه تغيير داد. و از اينطريق راه را برای شکوفايی انسان و انسانيت در ايران زمين گشود.
ادامه مطلب....
۱۳۸۵/۰۷/۱۶
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر