شهيد دريايی هرگز!

مثل اين‌که بعضی‌ها بدشان نمی‌آيد جنگ تازه‌ای در خليج فارس راه بياندازند. اميدوارم پيش از هر تصميمی دست‌کم اين حقيقت را بدانند که غرق‌شدگان و کشته‌شدگان در آب‌ها، شهيد محسوب نمی‌شوند. دليل‌اش هم روشن است. از لحظه‌ای که خداوند به حضرت نوح فرمان ساختن کشتی داد، درهای بهشت بر روی غرق‌شدگان و کشته‌شدگان در آب‌ها بسته شدند. 

تاريخ دين‌ها و کيش‌های مختلف دست‌کم در بيان يک نکته اتفاق نظر دارند که از زمان حضرت نوح تا زمان حضرت محمد پيامبر مسلمانان، خداوند صدها پيامبر و نبی و امام فرستاد اما، يک نمونه نداريم که آن‌ها در درياها غرق شده باشند. قرآن نيز در سورۀ «نوح» و در آيه‌های ١٩ و ٢٠ [وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿١٩﴾ لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿٢٠﴾] با تأکيد از قول خداوند می‌گويد: "و خدا زمين را برای شما فرشی گسترده قرار داد، تا از راه‌ها و جاده‌های [خشکی] وسيع آن به هر کجا که خواستيد برويد". 

اهل خبر حتمن دليل چنين اشاره‌ی مستندی را می‌دانند که چگونه بخشی از نظاميان ايران با قايق‌های «تندرو» خود در مسير آب راه بين‌المللی خليج فارس، برای کشتی‌ها تجاری ايجاد مزاحمت می‌کنند و يا با نزديک شدن ناگهانی به ناوگان آمريکا [آخرين نمونه‌اش سه‌شنبه، دوّم شهريور۱۳۹۵]، موجب تحريک نظاميان آمريکايی می‌گردند. اين بازی‌ها آخر و عاقبت خوشی ندارد. اميدوارم دست‌اندرکاران و راه‌اندازان جنگ دريايی خليج فارس کمی حواس‌شان به شعارهای استراتژيکی آخدا باشند:

شهيد دريايی هــرگـــز!

پانوشت: البته يونس پيامبر که نينوايی [عراق کنونی] بود، تقريباً استثناء است. او شبيه داعش‌های امروز عراق تمرد کرد و قانون خدا را زير پا نهاد و به سمت دريا گريخت و سوار کشتی شد. يونس می‌خواست خود را غرق کند و از اين طريق خدا را به تناقض‌گويی وادارد اما [بنا به روايات قرآن] در آخرين دقايق نهنگی او را به دهان گرفت و بُرد بسوی نزديک‌ترين خشکی و پرتابش کرد به ساحل و بعد با زبانی که يونس داعشی بفهمد گفت: شهيد دريايی هرگز!