بند حق دلارام نيست!

«روزگار غریبی است، گویی قرار است ما که ایرانی زاده شده‌ایم نسل به نسل با شرایطی بغرنج، دردناک و نابسامان روبه‌رو باشیم و آجرهایی که دانه به دانه و طی دهه‌ها کار و تلاش روی یک‌دیگر گذاشته‌ایم تا مملکت‌مان را بسازیم با تندبادهایی خارج از کنترل ما تخریب شود و زندگی جمعی‌ای که ساخته‌ایم با تلاش‌های سخت و خشن قدرت‌مداران متلاشی گردد. اکنون که تیرهای بلا از هر سو بر خانه‌ی نیمه ساخته‌مان نشانه رفته بیش از گذشته، نسل پیش‌کسوت زنان کشورم را درک می‌کنم، نسلی که با تندبادهای سیاه، چندپاره شد.
اکنون که می‌بینم هر هفته دوستی را به دادگاه انقلاب احضار می‌کنند، آشنایی را به زندان می‌اندازند و یاری را تهدید می‌کنند و یا خبر مهاجرت و ترک دیار دوست دیگری را (بر اثر فشارهای مداوم) می‌شنوم، هرچه بیش‌تر با رنج‌های نسل پیش‌کسوت در جنبش معاصر زنان پیوند می‌یابم، نسلی از زنان کشورم که در یک حرکت اجتماعی بزرگ با جان و دل مشارکت کرده بودند، اما به ناگهان با از دست دادن حقوق‌شان، با خبر دستگیری دوستان‌شان، به زندان رفتن یا کشته شدن آشنایان‌شان و مهاجرت گروهی یاران‌شان، مواجه شدند». ـ نوشين احمدی‌خراسانی