احمد دارِ سيبه

از چند قدمی معلوم بود که حسابی سرگرم تمرين است. وقتی در مقابلم ايستاد، بجای سلام گفت:

"شنيده‌ام که مشايی همشهری شماست! همشهری‌ها در باره او چه می‌گويند؟".

من هم با همان لبخند شيرين ويژه گيلانی‌ها در پاسخ گفتم که می‌گويند:

احمد دارِ سيبه / بش‌کسه خالِ سيبه!

(ترجمه: او ميوه درخت احمد است [شما بخوانيد احمدی‌نژاد] و اتفاقن، متعلق به شاخه‌ای‌ست که از زور پُرباری، شکسته است.)