خاطرات و گمراهی تاريخ

طبیعی است که، هر کسی حق دارد خاطراتش را، یادداشت‌هایش را، روز یا "عمر" نوشته‌هایش را تنظیم و به چاپ برساند. ولی آن گاه که چاپ شد و در دست‌رس عموم قرار گرفت دیگر به‌هیچ‌وجه "خصوصی" نیست، و نمی‌شود گفت: "ملک شخصی است، ورود ممنوع"
پس از چاپ و قرار گرفتن در اختیار همه، می‌شود "عمومی". چرا که نویسنده آن با تصمیم و قصد، چنین می‌خواسته است.
از همین جاست که نقدها، نظرها، و بررسی‌ها نه تنها شروع، که باید شروع شود. چون آنچه که به عنوان نظر و عقیده "یک نفر" چاپ و توزیع می‌شود، و می‌ریزد در رگ‌های جامعه، "‌بخصوص اگر از سوی آنهائی باشد که بهر تعبیر کاره‌ای! بوده‌اند" نمی‌تواند بدون تحقیق و بررسی صحت و سقم، بشود برگی از تاریخ.

کامل این نوشته خواندنی را در گذرگاه شماره آینده "شماره 91" با هم می خوانیم.