خُرداد

خرداد، به يک معنا در فرهنگ ما، به مفهوم تصميم‌گيری، برنامه ريزی و انباشت برای آينده است. اگر مزارع کشاورزی در اثر گرمای زياد و بی‌آبی بسوزند؛ حداقل زندگی يک‌سال دهقانان برباد خواهند رفت. بر همين اساس پيران ما معتقد بودند دهقانان بايد به مدت سه ماه هميشه آماده باش باشند:

خُورد ـ تيـــر ـ مُـــرد!

حال که تابش نور و گرمای اسلامی را، در سه دورۀ مختلف تاريخی و زير عنوان‌های اسلام سنتی‌ـ‌ولايتی (15خُرداد 42)، اسلام سوسياليستی (30 خرداد 60) و اسلام اصلاحی (دوم خرداد 76) لمس و تجربه کرده‌ايم؛ شايد پاسخ يک سئوال آن‌قدرها هم مشکل نباشد که آيا در زير تابش انواع نورهای الوان و جان سوز اسلامی، در مردادماه، چيزی در سفره يک سال آينده ملت [اميدوارم اشتباهی امت نخوانيد] باقی می‌ماند تا با آن ارتزاق کنند و روزگار بگذرانند؟ چشم‌انداز پيش‌کش برنامه‌ريزان!