خون را با خون پاک نمی‌کنند!

غازی الياور رئيس جمهور پيشين عراق، دو سال پيش در يک نشست مطبوعاتی اظهار داشت: «تلاش دولت موقت در جهتی است که در طول هفته آينده، قانون عفو عمومی را به اجرا خواهد گذاشت».
روزنامه های معتبر جهان، به نقل از او نوشته بودند: «خون را با خون پاک نمی‌کنند، باور نمی‌کنم چنين چيزی ممکن باشد. بايد قدرت بخشش داشته باشيم!».
خون را با خون پاک نمی کنند! اين پيامی بود به همه روشنفکران منطقه که اگر به‌زعم شما، دولت آمريکا متجاوزگر و غارتگر است؛ آن‌ها تنها صدام را از ما گرفته‌اند. اما در عوض، حکومت‌های شما، زير شعارهای فريبنده مبارزه با تجاوزگران و غارتگران؛ صرف نظر از امنيت، کليه اسناد و ثروت‌های ملی و تاريخی ما را به غارت برده‌اند. ما در صدد انتقام‌جويی نيستيم و ريختن خون دشمنان خود را، واجب و ضروری نمی‌شماريم. در عوض، از شما می‌خواهيم که در گسترش و ترويج چنين فرهنگی، ما را ياری دهيد و در دفاع از مقام ارجمند انسانی و تحقق خواست‌های آنان، با ما همگام شويد!
اکنون بعد از گذشت دو سال، همه ما، اعم از خُرد و کلان، مجبوريم در برابر يک پرسش کليدی‌ـ‌تاريخی، پاسخی منطقی داشته باشيم: که سهم هريک از ما در شعله‌ور شدن آتش جنگ داخلی در عراق، چقدر و تا چه محدوده‌ای بوده است؟