١٢٤

١

عدد ١٢٤ در نزد پيروان دين‌های مختلف، عددی‌ست مقدس. اين عدد، نشانه‌ی ١٢٤ «هزاره» است. همين‌طور نشانه‌ی ظهور ١٢٤ پيامبر است که نخستين آن‌ها «آ» [آدم] بود و آخرين‌شان «ب» [باب]. يعنی خدا با اين گروه ١٢٤ نفری، "آب پاکی را روی دست ما ريخت!".  

٢

ماه اسفند پيش‌رو است و بمناسبت ١٢٤مين سال‌گرد انتشار روزنامه قانون، بخشی از نخستين سرمقالۀ روزنامه‌ی قانون را در زير می‌گذارم که ببينيد چگونه در دورۀ معاصر به‌ويژه در ١٢٤ سال اخير، «آب» هم‌چنان مرکب «قانون» را می‌شُويد و با خود می‌برد؛ و در غياب آن، چگونه هر ملا و مداحی بسادگی شکم پاره می‌کند: 

"ايـران مملّو است از نعمـات خداداد. چيزی‌کـه

همه اين نعمات را باطـل گذاشته، قانون است.

حاکـم تعيين مـی‌کنيم بـدون قانـون؛

سرتيپ معزول می‌کنيم بدون قانون؛

بندگان خدا راحبس می‌کنيم بدون قانون؛

خزانه می‌بخشيم بدون قانـون؛
شکم پاره می‌کنيم بدون قانون...".
[روزنامه قانون، شماره: ۱؛ ۲ اسفند ۱۲۶۸ شمسی]