هر پديدهای را آغاز و فرجامی است.
اما، آغاز و فرجام وبلاگشهرها، به يک معناست.
ذات وبلاگشهر از تکنولوژیست
يعنی مولود و مولدش يکیست.
محتوا، هويت فردی
بازتابش، زبان و فرهنگاند
شکل با محتوا، به يک رنگاند
يعنی باعصر خويش همآهنگاند.
شهر سرريز واژههاست، وبلاگشهر
خود زبانِ سازههاست، وبلاگشهر
مرکز سوژههاست، وبلاگشهر.
ما که با واژهها، زاده میشويم
و به روزيم و آماده میشويم
نه که فرجام کار ناپيداست
دور، دورِ بلاگر و راز بقاست
بلکه خودسوژهايم، در اين ميان
که درون را میکنيم عريان
تکيه بر واژهها روال کار ماست
دوستداشتن، هميشه سوژه ماست.
آری! آغاز دوستداشتن است
گرچه پايان راه ناپيداست
من به پايان دگر نیانديشم
که همين دوستداشتنم امروز
سوژهای دلنشين و بس زيباست!
۱۳۸۵/۰۵/۰۴
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر